„Zew Cthulhu” to zbiór najpopularniejszych opowiadań H.P. Lovecrafta. Znajdziemy tu pięć opowiadań z gatunku grozy o tytułach takich jak: „Zew Cthulhu”, „Widmo nad Innsmouth”, „Szepczący w ciemności”, „Zgroza w Dunwich” oraz „Kolor z innego wszechświata”. We wszystkich tych historiach bohaterowie przeżywają bliższe lub dalsze kontakty z tajemniczymi Przedwiecznymi, lub istotami im pokrewnymi.

Pierwsze opowiadanie nie wywarło na mnie najlepszego wrażenia, pewnie dlatego, że było opisywane. Historię z pierwszego opowiadania poznajemy poprzez dzienniki, zapiski i wspomnienia i to tu po raz pierwszy mamy styczność z tajemniczą mitologią Cthulhu. Kolejne opowiadania podobały mi się już zdecydowanie bardziej. Najbardziej zaintrygowały mnie trzy: „Widmo nad Innsmouth”, „Szepczący w ciemności” i „Kolor z innego wszechświata”. W tych trzech historiach naprawdę czuć fajny klimat grozy. W każdym z nich był inny potwór z kultu Cthulhu, który miał tylko jeden cel — rosnąć w siłę i przywrócić panowanie najwyższej z ras. Za każdym jednak razem wyglądało to zupełnie inaczej. Patrząc na tamte czasy, autor miał naprawdę ciekawe i odważne pomysły, bowiem H. P. Lovecraft stworzył własne miasto Arkham, mrocznych bogów oraz owianych tajemnicą wyznawców kultu Cthulhu. 

Choć opowiadania były ciekawe, to nie zawsze czytałam je z zafascynowaniem. Momentami długie opisy, które w zamierzeniu miały budować poczucie grozy, po prostu mnie nużyły. Więcej niż jedno dziennie opowiadanie nie byłam w stanie przeczytać. To jest specyficzna lektura z pewnością nie dla każdego. Czytając książki, jestem przyzwyczajona do akcji, która dzieje się tu i teraz, a w tych opowieściach wszystko jest opowiadane z perspektywy czasu. Historię przedstawia zazwyczaj ten, kto ją przeżył lub był naocznym świadkiem, więc nie ma elementu zaskoczenia, co do losów opowiadającego. 

Czy polecam? Te trzy opowiadania najbardziej. Co do reszty, to już zależy od gustu. Czytałam „Zew Cthulhu” ze względu na klimat oraz, by w końcu poznać twórczość słynnego H.P. Lovecrafta.