„Ostatnia „Więźniarka” Auschwitz” to historia dziewczyny, która z piękniej Francji w 1939 roku przyjeżdża na wakacje do Warszawy. Mirosława Guzik, znana jako Mimi niestety nie wraca do domu, jak planowała, ponieważ wybucha II wojna światowa, a najpiękniejsze wakacje stają się wieloletnią walką o życie. Każdy dzień od feralnego aresztowania Mimi był pełen bólu i strachu. Kobieta przeżyła przerażające przesłuchania na Pawiaku oraz obozy koncentracyjne, by później już po wojnie wraz z ukochanym, także byłym więźniem obozu koncentracyjnego założyć rodzinę właśnie w tym miejscu, gdzie miliony ludzi straciło życie. Mimi i Józef, a później Anna Maria, najmłodsza córka pary, całe swe wolne życie poświęcili, aby pamięć o ludziach, przekraczających bramę Auschwitz trwała do dziś.
Ta książka to prawdziwa historia, która jak każda opowieść o ludziach skrzywdzonych przez ideologie hitleryzmu łapie za serce. Ciężko jest sobie wyobrazić, przez jakie piekło przeszło tak wiele ludzi. Więźniowie obozów koncentracyjnych cierpieli codziennie. Głód, zimno, poniżanie oraz maltretowanie zarówno fizyczne jak i psychiczne to obozowa codzienność. Bolesna historia wzbogacona jest o zdjęcia, dzięki którym wszystko to, co opisane w książce, staje się jeszcze bardziej namacalne. Historia w takim wydaniu porusza, ale co też ważne, jest bardzo łatwa w odbiorze. Nina Majewska-Brown umiejętnie ubrała fakty w słowa. Czytając, ma się wrażenie, że to osobisty pamiętnik, w którym zapisane są myśli i przeżycia Mimi. Pamiętnik, od którego nie można się oderwać.
„Ostatnia „więźniarka” Auschwitz” to książka, którą warto przeczytać, ponieważ dzięki niej możemy dowiedzieć się, jak wyglądała obozowa codzienność ludzi skazanych na śmierć. Ponadto możemy zobaczyć, jakie były początki Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau, że to właśnie ludzie, którzy przeszli to piekło, postarali się, żeby pamięć o tym tragicznym miejscu przerwała.
Dziękuję @wyd_bellona za otrzymany egzemplarz.
Dodaj komentarz